Op één week tijd zijn al mijn race ambities voor 2003 vervuld. Op maandag tijdens de laatste wedstrijd van
de Club MET op Zolder een 1:49 gedraaid en dan nu op Assen mijn beste rondetijd verbeterd met maar liefst 2 seconden
(nu 1:35) en 2 keer een 2e plaats behaald in de S1 categorie. Yes!!!
Voor deze Zomeravondcompetie racedag op Assen werd het Banzai Racing kamp (=mijn party tent en sponsorbord :-)
opgetrokken samen met Brian van BH Racing. Eeuwige rivaal in de Club MET, maatje in de ZAC ... De opkomst voor
deze dag was relatief laag (150 piloten) zodat de organisatie besloot om 3 races aan te bieden ipv de gebruikelijke 2
(net zoals dit jaar ook in Zolder was gebeurd). Het werden wel telkens races van 7 of 6 rondes zodat ik extra beducht
was voor slechte starts (wegens achterstand moeilijk in te halen).
Tijdens de trainingen waren er vrij veel valpartijen (meer dan tijdens de races zelfs) - zeker in de S1 - wat het erg
moeilijk maakte een goede tijd neer te zetten. In de vrije training had ik een 1:40 neergezet - wat al niet geweldig
was - maar in de kwalificatietraining ging het helemaal mis; gele vlaggen, purperen vlaggen, een rode vlag en
uiteindelijk een geblokte vlag die veel te snel kwam. Gevolg; beste tijd een 1:43 en een 26e (!) startplaats op de
grid. Later zou blijken dat ik niet de enige was met dit probleem dus er is wat ingehaald die eerste race ...
In die eerste race had ik gelukkig een goede start genomen en het inhaalwerk kon beginnen. Zes rondes lang inhalen en
nog eens inhalen tot ik bij het ingaan van de laatste ronde plots niemand meer voor me had. Ik dacht dat er een
kopgroep van minstens 5 man uitgelopen was maar ik hoorde achteraf dat ik tweede geworden was! Enkel de leider was
verdwenen ... ik heb 24 man ingehaald in 6 rondes!! Qua moreel booster kon dat tellen en voor de volgende race stond
ik vooraan op de grid.
In de tweede race een ronduit goede start - naar mijn normen - genomen, ttz ik kwam als 2e door de eerste bocht.
Deze keer geen inhaalacties, enkel focus op de leider. Die piloot (Erik Verkaik) ging er echter als een pijl vandoor
en pas na de eerste ronde - met al een voorsprong van ong 50m - kon ik hem bijhouden. Zijn voorsprong vergootte wel
niet veel maar verkleinde ook helemaal niet ... behalve bij Stekkenwal! Daar liep ik duidelijk op hem in, maar die
winst verdween telkens in een paar andere bochten waar hij dan weer sneller was. Bij het ingaan van de voorlaatste
ronde kwamen de eerste achterblijvers in zicht. Ik zag dat Erik deze niet meer kon uitremmen op het einde van het
rechte stuk en dat hij die dus voor zich zou hebben op de beruchte Veenslang. In een flits dacht ik bij mezelf
"als hij er niet onmiddelijk voorbij geraakt is hij zijn voorsprong kwijt want ik heb ze waarschijnlijk pas voor
me bij Stekkenwal". En ja hoor; hij ging niet onmiddelijk voorbij! Later zou ik van Erik horen dat hij in de vorige
race een achterblijver op de Veenslang ingehaald had en hem geraakt had; Erik wist alles recht te houden maar de
achterblijver was gecrasht. Ik ging de achterblijvers vlot voorbij - zoals ik had voorzien.
En zo lag ik vlak achter de leider met nog anderhalve ronde te gaan. Deze keer liet ik hem niet meer uitlopen en
zorgde ik er voor dat ik vlak achter hem zat voor Stekkenwal. En daar ging ik hem voorbij - ik was leider van de
wedstrijd ... tot ik 2 bochten verder (de Bult) wat te laat remde, van mijn lijn af ging en terecht kwam op een
vuil gedeelte van de baan (niet alleen op Zolder een probleem!) en dus niet onmiddelijk terug op het gas kon gaan.
*Flits* en ik lag weer tweede ... grrrrrr. In de rest van de ronde geraakte ik hem niet meer voorbij en dus opnieuw
een 2e plaats. (Op de foto zie je de finish van die race; het verschil bedraagt 0.8 seconden.) Nu wist ik dus wel
dat het mogelijk was. Ik kon voor de overwinning rijden. Laat maar komen die finale race!
In de derde race kan ik niet zeggen dat ik echt een slechte start genomen heb maar wel dat een paar anderen (oa Hans
Meuser) een wreed goeie namen. Als vijfde door de bocht dacht ik "geen probleem; ik pak snel die drie man voor me en
dan kan ik het gevecht met Erik aangaan".
Nougabollen.
Terwijl ik moeite had met nrs 3 en 4 liepen Hans en Erik uit. Ik heb 2 of 3 rondes nodig gehad om die
2 man definitief los te rijden (kwam er eentje verdomme mij nog terug voorbij nadat ik hem de eerste keer had
ingehaald; lefkikker ;-) en de race was gereden. Een 3e plaats in de finale en een 2e plaats in het dagklassement!
Ik heb een prachtdag gehad met op het einde dus podium, bloemetjes, kussen van Ria (mmmm) en vanaf de volgende keer
rijdt deze jongen S2.
